Herfst

Na het ontwaken kijk ik naar buiten zie de regen tegen de ramen kletteren. De herfst. Je staat niet alleen voor de deur, je bent er vandaag in volle aanwezigheid. Het bos zet zichzelf op weg naar de winterslaap in brand. De bladeren kleuren van heldergroen naar vuurrood, oranje en geel. Om zich uiteindelijk traag van de bomen te laten vallen…

Van een bloeiende verschijning naar een leeg geraamte. Ik denk aan jou. Van vol naar leeg. Iets wat ik vandaag ook voel. Vooropgesteld, ik kan gelukkig enorm genieten van de vier seizoenen die we hier in Nederland mogen beleven. Maar vandaag even niet. De herfst symboliseert namelijk op de één of andere manier voor mij het ‘voorbij zijn’. De nachten zijn langer, de dagen donkerder. Het licht lijkt verder weg dan ooit en soms verlang ik vurig naar de zon.

Ik stap naar buiten en ondanks dat het voor deze tijd van het jaar warm is, voel ik een rilling over mijn rug lopen. Een dag, zoals zovelen. Maar waarop je plots beseft dat jij vandaag precies 5,5 jaar niet meer bij ons bent. Er rolt een traan over mijn wang. Vermengt met de regendruppels valt hij niet op… En de wind waait deze gedachte weer even uit mijn hoofd.

Gevoelsmatig schreeuwt overdag de halve wereld moord en brand. Het nieuws. Mijn mobiel. De collega’s. Mijn mailbox. Brandjes moeten worden geblust. Ik vergeet de herfst. Ik vergeet de wolken. Ik vergeet de donkerte. Ik vergeet de tranen.

Na de hectiek van alledag rij ik naar huis. Over een tapijt van gevallen bladeren. Nog steeds is het regenen niet gestopt. Buiten niet, maar ook niet in mijn hoofd. Mijn ouders lopen vanavond voor de 2010e keer naar jouw graf. Sinds jouw overlijden in 2010 een vaste prik. Om te zorgen dat er bij jou altijd een vlammetje blijft branden.

Jouw vuur is gedoofd, maar onze liefde voor jou en voor elkaar blijft hier, blijft levend. Gesymboliseerd door de eeuwig brandende vlam. Zonder jou is herfst vandaag nog nét even wat troostelozer dan normaal. Ik stap naar buiten, de nacht in. De regen wordt vermengd met tranen en ik kijk naar boven… Seizoenen komen en gaan, maar sterren blijven altijd stralen. De liefde voor jou blijft diepgeworteld. Hoe lang je ook weg bent.