Er is leven voor de dood
Yolo. Hét woord wat onze huidige generatie kenmerkt. You only live once. Ouders, maar ook onze leraren op school, hebben ons opgevoed met het idee: alles kan, als je maar je best doet. Mede daardoor zijn we allemaal sterke persoonlijkheden die geloven in zichzelf. Want ja, wij kunnen zelf de wereld toch wel aan? Maar die zelfmaakbaarheid voert de druk helaas best flink op.
Op alle vlakken willen we gelukkig zijn. In de liefde, op het werk, familie, vriendschap, studie. En dat geluk proberen we in allerlei dingen te vatten. In succes, want als we maar hard genoeg werken, dan bereiken we iets. Daarnaast proberen we het te vatten in het ‘kopen’ van dingen. Een paar nieuwe schoenen. Wow! Dat geeft een fijn gevoel. Je maakt endorfine aan en hebt even een geluksgevoel. Helaas kortdurend. Zo snel als het kwam, is het weer weg….
Bovendien leren we niet meer om écht te voelen. Als kind deden we niet anders. Naarmate je ouder wordt er vaak een andere weg gekozen, met name door ervaringen in het verleden. We verdoven onszelf met oppervlakkige verleidingen in het leven van alledag: facebooken, whatsappen, tv-kijken, maar ook drank of drugs, om maar even niet te voelen. Het werkt in feite net zo verslavend als die schoenen kopen. Want wanneer is de laatste keer geweest dat je even helemaal niets hebt gedaan en stil hebt gestaan bij wat je echt voelde? Juist.
Tot slot onderschatten we nog de kracht van dat wat internet heet. De uitvinding van de eeuw, maar meer dan ooit lopen onze off- en online levens door elkaar heen. En wat doen wij? We spiegelen onszelf met de prachtig weerspiegelde levens op sociale kanalen. We proberen ook een perfect online imago neer te zetten en leggen voor onszelf de lat hoger en hoger. Tot mijn 25e leefde ik exact datzelfde leven. Een lieve vriend, een snel afgeronde studie, een succesvolle baan bij groot radiostation, een mooi huis, een dikke auto en een flink hoge lat. Een leven hoofdzakelijk geleid door status en geld.
Zonder direct mijn hele levensverhaal uit de doeken te doen; na mijn 25ste ben ik in een draaikolk terecht gekomen. Ongeveer alles wat ik kon bedenken ging mis, met als dieptepunt het onverwachtse verlies van mijn enige zusje en vriendin. Zwarte bladzijden in mijn leven.
Inmiddels ben ik 30 en gelukkig. Oprecht gelukkig. Bijna alles is anders. Ik heb nog steeds dezelfde vriend, dezelfde werkgever en dezelfde auto, maar mijn leven wordt niet meer geleid door geld en status. Sterker nog: op mijn vriend na, zou ik ze zonder nadenken inruilen. Want wat wij namelijk wel eens vergeten, is dat geluk in onszelf zit.
Na de vreselijke ervaringen in mijn leven en het verslijten van tig boeken en dito coaches, heb ik het licht gezien. Niks spiritueels. Niets zweverigs. Allemaal hadden ze een ander verhaal. Ik was op zoek naar mijn verdriet. Of dat geluksgevoel. En het stomme was… het was zo dichtbij, maar ik wist alleen niet hoe ik er bij moest komen.
Van daaruit ben ik Mooiedroom.nl gestart. Geen geitenwollensokkenshit, maar wel jou laten inzien hoe je wakker kunt worden uit de slaap waar de massa in leeft. Dromen terwijl je wakker bent. Want inderdaad: You only live once. En het is zo verdomd leuk!
